را به عصای چوبی اش ستون کرد، و با دلواپسی خطاب به مستاجر ساکن اولین چشمه اتاق نبش ورودی خانه گفت؛ های پری با تو هستم، واستا بزار این ورپریده ی چشم سفید هم چادر سر کنه و باهات بیاد تا درمونگاه ، خوبیت نداره تنها باشی .
سپس خطاب به خدمتکار و ندیمه اش با حالتی رنجیده خاطر و ازرده حال گفت ؛ بخی بخی ، دخترک چشم سفیده بی حیا ، خیر سرت دیشب توی مراسم ختم از بس ازت تعریف تمجید کرده بودم که چند تا از خانم های غریبه مشتاق بودن تو چای بیاری تا ریخت نحست رو ببینن ، بلکه بختت باز بشه، ابروی منو بردی ، دخترک دستوپاچلفتیه هپلی ، تو توی اون مغزت دو نخود عقل اگه داشتی که توی چهل سالگی ور دل من ننشسته بودی الان ، بلکه توی این سن و سال میبایست نوه ات هم بدنیا می اومد
سپس کمی زیر لب قر قر زمزمه کرد و چشم غره ای رفت ، سرش را چرخاند سمت درب حیاط و از غیبت مستاجر جدیدش شوکه شد و مجدد روی به ندیمه اش گفت؛
د با تو نیستم مگه ؟ پاشو برو برس بهش ، نزار تنها باشه، غریب و عزاداره ، برو یه سرو گوش اب بده ببین جوابش چی هستش
ندیمه اش با حالتی گنگ وگیج دمپایی هایش رآ تابه تا پا کرد، چادرش را کج برسر نهاد و لحظه ی از امد و رو در روی پیرزن ایستاد و اب بینی اش را بالا کشید و پرسید؛ جواب ارایش کی؟
پیرزن با حرص و کلافگی عصایش را ارام به زمین کوبید و دندان هایش را بی اختیار برهم فشرد گفت:
جای تو اگه تروب کاشته بودن الان کشاورز نمونه شده بوده ، اخه تو چرا اینقدر گیجی دختر؟ بهت میگم بدم برس بهش نزار تنها بره ،
انگور نگاهی به دو طرفش انداخت و گفت ؛ باشه الان میرسم بهش .
سپس سمت انتهای خانه و درختان توسکا راه افتاد که پیرزن با درماندگی دنباله ی چادرش را گرفت و کشید و غضبناک گفت؛ اون طرفی کجااا؟ درب اون وره.
و اما درون آزمایشگاه
پری ارام برگه ی پاسخ ازمایش بارداری اش را باز کرد و چشمانش درشت شد رنگ از رخصارش پرید و با لوکنت و اضطراب پرسید ؛ این یعنی چی؟ خوبه یا که بده؟
متصدی ازمایشگاه با لبخند گفت؛ یعنی مبارکه،
پری مات و مبهوت خیره ماند به دختر بچه ای که در اغوش مادرش بود و بر فرفره ای رنگی فوت میدمید و از پیچش رنگها ی فرفره حین چرخش بر سر ذوق می امد، پری سرش گیج شد ، احساس گر گرفتگی داشت چشمانش سیاهی رفت، گویی زیر پایش خالی شده باشد و او بی اختیار از حال رفت و نقش بر زمین شد و وقتی به خودش امد روی تخت قسمت تزریقات دراز کشیده بود و نیمی از سروم نیز تزریق شده بود، منشی لحظه ای پرده ی سفید قسمت تزریقات را کنار زد و پرسید: خوبی؟ پری بی انکه جوابی بدهد سرش را برگرداند و بغضش را در گلو خفه کرد، کمی بعد منشی سر صحبت را باز کرد و گفت: میخوای زنگ بزنم همسرت بیاد دنبالت ؟
پری بی اختیار و با لب هایی که از تشنگی خشکیده بود زمزمه کرد؛ همسر!
لحظاتی بعد خدمتکار صاحبخانه یعنی انگور با حالت شیرین عقلانه اش و لحن غیر مودبانه ای گفت؛ همسر؟ شوهرش قبرستان خوابیده ، اخه از داربست افتاد و مرد، دیروز چهلمش بود، خانم اقاا (پیرزن صاحبخانه) مراسم ختم قران داشت و من لای خرماها گردو گذاشتم ، حلوا رو هم خانم اقا» درست کرد و من اخرش با قاشق روشون را خط خط انداختم ، اخرشم که باز مث همیشه دعوام کرد و گفت ؛ من ادم نمیشم ، و بی کمالات و بی هنرم، چون شور بود
منشی با کمی مکث پرسید؛ شور بود؟ چی شور بود؟
انگور با ناراحتی گفت: حلوا، اخه جای شکر شبیه جای نمکه، و وقتی حلوا میپختیم ، خانم اقا روزه بود و به من میگفت بچش و ببین چطوره!؟
، من گفتم که شیرین نیست اصلا ، پرسید چقدر ریختی؟ گفتم هشت تا لیوان شکر گفتش بسه دیگه نریز مهمان ها مرض قند میگیرن از این بیشتر بریزی . البته من گفتم همش که اصلا شیرین نشده ولی گفتش تو عقلت کمه تشخیص نمیدی .
اصلا میدونی چیه خانم پرستار! من بدشانسم ،
من هرکاری کنم بازم اخرش سرم شکسته ست، بخدا
شانس ندارم ، کلی زحمت کشیدم، بابت تک تک زحماتی که با سختی کشیده بودم سر شبی بعد مراسم ، با من دعوا گرفت، حتی بخاطر اینکه چرا وقتی چای اوردم توی سینی، هر استکان یه شکل بود و چرا بعضی ها لیوانی بود و چرا چای کیسه ای اوردم، چای دم نکردم، چرا چای ریخته بود توی نعلبکی ، چرا وقتی با دیس چای اومدم توی مجلس ختم ، با پا درب رو باز کردم،و بعدش رفتم داخل , با کمر درب رو هول دادم بستم، بابت تک تکشونمنو دعوا کرد
کلی گریه کردم، بخاطر فوت مرحوم که نه، بخاطر اینکه خیال میکردم این دفعه راست راستکی یکی توی مجلس نه منو پسند میکنه واسه پسرش ، ولی این خانم اقا میگفت با کارهایی که کردم هیچکس محال ممکنه، دست من بده، چه برسه به اینکه پسرش رو
.
منشی لحظه ای سرش را بالا اورد و لبخندی زد و پرسید؛ خانم اقا دیگه کیه؟
انگور با اشتیاق جواب داد؛ واااا نمیشناسیش مگه؟ خانم اقا همین پیرزن قد کوتاه و لاغری هست که با عصا دو لا دولا راه میره هااا، همینی که خونه اش خیلی بزرگه و پنج تا اتاق ایوان جلوی باغش داره دیگه، چطور نمیشناسیش، تمام محله ی ضرب میشناسنش، من پرستارش هستم، البته خودمم نفهمیدم اخرش ، چون یکی میگه که من همدم و مونس ، خانم اقام، و یکی میگه ، من در نقش خدمتکارشم ، یکی میگه انگور یعنی من، گماشته ست ، یکی میگه خانم اقا دستش به خیره،. قلبش از. طلاست،نفسش حقه ،و. وجودش. توی محل برکته، خلاصه منم که بعد اتیش سوزی و سوختن تویله و خونه ام دیگه کسی رو توی روستا نداشتم، انتظار داشتی چیکار کنم، نمیشد دستم رو جلوی هر کس و ناکسی دراز کنم، من حواسم بود که حواسم باشه، بعد تصمیم مهمی گرفتم،
منشی؛ چه تصمیمی؟
انگور ؛ تصمیم گرفتم دیگه واسه زندگیم تصمیم گیری نکنم
منشی با خنده؛ اخه چراا؟
انگور با لحنی یواشکی و صدایی ارام تر ؛ اخه هربار هر تصمیمی گرفتم، دقیق یک بلای اسمانی دامنگیرم شد، بچه بودم، تصمیم گرفتم که گهواره ی چوبی قرمز رنگ رو از پشت بام خونه ی پدری بیارم تا عروسکم رو بزارم داخلش ، اقاجانم. گفت .واستا خودم برات میارم، از پله. پنجم نردبان که رفت بالا نردبان شکست .و اقاجانم مرد،.
بزرگتر. شدم اولین
روزی که.رفتم مث. بقیه برم روزمزد و باغ .ارباب سالار میشکآت میوه بچینم ، سر صبحی توی باغ بوته های توت فرنگی بود که رعد برق زد و خورد به مادرم اونم مرد، بعد این سر اخری رو چرا نمیگی ، تصمیم گرفتم تویله رو بزرگ کنم، تا مانقولی که بچه ای رو زایید جا داشته باشن
منشی؛ منقولی کیه؟
انگور ؛ گاو مادیان کلاش ملاشی رنگم اسم منقولی بود، بعد همون شب انگار فانوس افتاد و تمام زندگیم رفت روی هوا، دود شد ،
بعدشم گفتم با خودم که ای انگور بیچاره، ایراد نداره، خدا خودش بزرگه، هوآمو داره به مو میرسونه ولی پاره نمیکنه، ولی خب خودمم باس مراقب باشم تا از چاله به چاه نیفتم . چون که هیچ فریادرسی نیست، تا به دادم برسه ، هییی بی کسان کس خدایه ، خب سرمم به درد اوردم، از بس سوال پرسیدی ، خانم اقا میگه انگور ، تو خیلی پرحرفی ، یکم بجای حرف زدن بیشتر گوش کن، ولی اخه وقتی هیچکی حرفی نمیزنه من بچی گوش بدم، ها؟ بد میگم ، بگو بد میگی، والا بخدا ، خب خانم پرستار این مستاجر خانم اقا سرومش‌‌رو هنوز نخوردش؟ چرا اینقدر اروم اروم میخوره؟ مگه تلخه؟ راستی اینو بهت نگفتم خانم اقا» که سنش.کم.بود میمیره. نه! خودش که نمیمیره ، یعنی شوهرش میمیره،.
بعد.
تتهایی. بچه هاش رو بزرگ میکنه واسه همین بهش میگن خانم اقا » چون هم پدر بود واسه بچه هاش ، هم خانم. نه! . اشتباه گفتم، هم پدر بود هم مادر . بخاطر همین بهش میگن خانماقا .
لحظه ای سکوت
انگور زیر چشمی نگاه میکند به تابلویی که عکس یک پرستار را به مفهوم سکوت ، بتصویر کشیده ، کمی نمیگذرد که انگور نمیتواند خنده اش را پنهان کند و خطاب به پرستار میگوید: ای شیطون بلا ، خیلی توپول شدیاااا
پرستار از بالای عینک نگاهی میکند و با لحنی جدی میگوید؛ مگه شما قبلا منو دیدی که بتونی تشخیص بدی چاق یا لاغر شدم!؟
انگور با حالتی متعجب میپرسد؛ واااا! مگه آون عکس خودت نیست که قاب کردی به دیوار؟
.
آنروز گذشت و مدت تعیین شده و مجاز برای انجام سقط جنین به آخرین روز رسید. بیوه ی بخت برگشته بین دو راهی گیر کرده بود و حین بازگشت به خانه به نبش کوچه ی آشتی کنان که رسید مکث کرد او انچنان غرق در تفکر بود که برای لحظه ای از خودش پرسید ؛ من اینجا چه میکنم ؟ چرا بیهوده تمام کوچه پس کوچه های به هم گره خورده ی شهر را قدم زده ام؟ اکنون باید به کجا بروم؟ خانه ی انتهای بن بست و ان اتاق سرد و سیاه که غیبت شوهرم را یکصدا فریاد میزند و کنج نمور و افسرده ی اتاق که تمام افکار های منفی جهان را در خودش جا داده برگردم به خانه که چه کار کنم ؟ من چرا تردید میکنم؟ اکنون وقت تصمیم گیری است من بی حمایت شوهرم و در غیاب او چگونه میخواهم این فرزند را به دنیا بیاورم چگونه بزرگش کنم ؟ چگونه او را تربیت کنم چه بدهم بخورد ؟ چه بدهم بپوشد؟ من نقطه ی دایره ی فلاکت هستم و فقط نمیدانم خدا حواسش کجاست؟ شاید بهتر بود از خانه ی پدری ام قهر نمیکردم و تن به ازدواج با همان پیرمرد خرفت و طلبکار پدرم میدادم . اری ، نامادری ام خیر صلاح مرا نمیخواست که چنین راهنمایی بدی کرد . نه چرا اینچنین قضاوت ناحق میکنم . او که کف دست بو نکرده بود و نمیدانست شوهر جوان و عاشقم اینگونه جوان مرگ خواهد َشد او مرا فراری داد و قوت قلب و از ته دل میگفت که اگر با خواستگار سمج و عاشق پیشه ام فرار نکنم دیر یا زود به اصرار و تصمیم پدر معتادم به عقد پیرمرد چاق و خرفت صاحبخانه در خواهم امد خب بیراه هم نمیگفت چون همسر اولش یعنی ملک خانم هم رفتارش با من تغییر کرده بود و مانند هوو ها رفتار میکرد وگرنه چه دلیلی داشت شبانه و مخفیانه چادر روی بند رخت را با قیچی دایره دایره وار ببرد اگر قصد و غرضی نداشت پس چرا تا فهمید که قصد فرار و ازدواج با خواستگاری دیگر را دارم انچنان رفتارش با من عوض شد یادم میاید که شب اخر حتی چادرش را به همراه یک چادر سفید دیگر و کمی پول که پس اندازش بود مخفیانه اورد و داد به من جالب تر اینکه او بی دلیل از من تشکر میکرد و نامادری ام نگاهی کرد ک گفت ؛ من به ملک خانم گفتم که قصد داری بری .
بیچاره ملک خانم با ان شوهر پیر و خرفتش که بوی مشروب پیش از ورودش به حیاط خانه به مشام میرسید . این حرفها را ولش کن الان نباید وقت را تلف کنم باید تصمیم بگیرم . یا امروز یا هیچ وقت . خب پیرزن گیس سفید صاحبخانه قبل از انکه خدمتکارش یعنی انگور خّبر حاملگی ام را به او بدهد میگفت ؛
پری رخت سیاه عزا را دربیار تو هنوز هجده سال بیشتر نداری خب عمر دست خداست بیچاره شوهرت پیمانه ی عمرش پر شده بود و عمرش به دنیا نبود خب حالا هم که دنیا به اخر نرسیده دیر یا زود یه خواستگار هلال زاده و نجیب پیدا میشه و میری خونه ی بخت و دلم روشنه دخترجون . غصه واسه قصه هاس. این موهای سفیدم رو توی اسیاب سفید نکردم که هزار هزار سرنوشت و تقدیر توی عمرم دیدم تو هم یکیش توکلت به بالاسری باشه اینکه گذرت به این محله و خونه افتاد تا چند صباحی رو بیای و ساکن این یه چشمه اتاق ایوان کوچیک بشی بی حکمت نبوده . خدا دوستت داره که تو رو توی این دنیای بزرگ اورد مستقیم و غریب و بی پناه اواره ی این شهر بارونی و خیس کرد تا گذرت به این محله بیفته و منو سر راهت قرار بده . منم جای مادربزرگت تو هم مثل اولاد من این انگور رو میبینی با این خول بازی هاش منو دق میده هرکاری میکنم تا یکی پیدا بشه و خواستگاریش کنه نمیشه که نمیشه تا وقتی این نفسم بالا پایین بره تو جات امن و امان نه کرایه ازت میگیرم نه هیچی در عوض تو هم بایستئ یه لطفی کنی . من خودم مکتب خونه میرفتم بچگی و سواد قرآنی دارم ولی این انگور با اینکه واسه این دوره زمانه ست ولی حتی یک کلمه هم سواد نداره میگمااا چه خوب میشه تو بهش یکم سواد خوندن نوشتن یاد بدی تا از این به بعد بشه آدعا کرد که دوزار سواد داره بلکه بختش باز بشه یا که شاید لااقل یکم عقلش درست درمون بشه .اخه تو درک نمیکنی ادم بیسواد مث ادم کور و نابیناس . این انگور ذلیل مرده هم که شیرین عقله و هربار جلوی خواستگارها کارهای وارونه انجام میده گوش هات با منه دخترجون؟ میشنوی چی میگم؟.
در حال مرور همین خاطره است که با صدای اشنایی از پشت سرش به خودش می اید و نبش کوچه لحظه ای به روبرویش نگاه میکند و با اینکه جز دیواری آجر چین و بلند چیزی نیست بی اختیار پاسخ میدهد و میگوید؛
بله ؟ جانم؟
صدای انگور و پیرزن صاحبخانه از پشت سر که میگوید :
وااای خول شده به گمونم ما پشت سرت هستیم . چرا مث مسجمه (مجسمه) اینجا واستادی؟
بیوه ی جوان بازمیگردد و پشت سرش را نگاه میکند پیرزن صاحبخانه لنگ لنگان پیش می اید و عصا به دست کنار انگور می ایستد و میپرسد ؛ چرا اینجا واستادی ؟ فکرت کجا مشغول بود دخترجون ؟
کمی این دستو ان دست کرد و گفت ؛ پیش بچه. میخوام سقط کنم .
انگور با حالت بی تدبیرانه ای وسط صحبت پرید و گفت ؛ خب باشه پس ما میریم خونه ، تو برو به کارت برس بعد بیا خونه . خب پس ما بریم.
انگاه بی انکه متوجه ی نگاه غضبناک پیرزن باشد راه افتاد و با حالت راه رفتن عجیب و متفاوتش از مقابل بیوه ی غریب و اجاره نشین گذشت و آدامسش را جوید و حین عبور از کنارش چشم غره ای هم رفت و زیر لبی و زمزمه وار برای خودش شعر خواند و گفت ؛
یه لشکر خواستگار دارم که توی راهه . یکیشون اون صورتش چون قرص ماهه . یه خواستگار دارم سمت اهواز، فرستاده دنبالم با ساز و آواز یکیشون که مردی نجیبه الان خاقان چین یکیشون اقا محمد خان قاچار
انگور اینها را زمزمه کرد و رفت و خانماقا سرش را برای انگور با تاسف تکان داد سپس نگاهش افتاد به بیوه ی غریب و یکقدمی نزدیکش شد و عصایش را این دست ان دست کرد و بازویش را گرفت و گفت ؛ اونی که بچه داده دندونشم میده اونی که دندون بده نانشم میده . تو حق نداری فرصت زندگی رو از طفل معصوم و بیگناهت بگیری . اگه این کار رو بکنی .
کمی مکث و سکوت کرد و نگاهش را به زمین دوخت و گفت ؛ بعدش باید فکر یکجای دیگه واسه اقامتت باشی .
بیوه با سراسیمگی پرسید؛ اخه خانماقا شما خودت بهم میگفتی که هنوز جوونم و رخت عزا رو در بیارم و تا شما هستی یعنی الاهی ۱۲۰ سال زنده باشی منظورم اون حرفایی هست که بهم میگفتی و اینکه من به انگور سواد خوندن نوشتن یاد بدم و در عوض شما اجاره خونه نمیگیری اژم و اینجور چیزا دیگه شما میگفتی دیر یا زود بختم باز میشه و رنگ خوشبختی رو میبینم . خانماقا من روی حرفاتون خیلی امید بسته بودم به اینده و نور ایمان و امید توی سیاهی ته قلبم تابیده بود چون میدونستم خانماقا هستش و یک محله . میدونستم حرفتون حرفه میدونستم گیس سفیدتون همش از سر تجربه ست میدونستم دستتون به خیره و کلامتون از طلا پس چی شد که؟ به این زودی زدید زیر قول قرارتون .
خانم اقا دستش را با عصا ستون کرد و نگاهی به او انداخت و با عصای چوبی اش ارام به ساق پای او چند ضربه زد و گفت ؛ من سر حرفم هستم . ولی اون موقع نمیدونستیم تو یه مسافر توی راه داری و بارداری الانشم میگم که سرت رو بنداز پایین و با ما بشین پاشو بپوش بخور بخواب پاشو و زیر سقف کج و توی چهار دیواری خودت راحت باش و دندون روی جیگر بزار تا این ورق از زندگیت تموم بشه و کفن شوهرت خشک بشه تا ببینیم خدا چه حرفی واسه گفتن داره و چه تقدیری برات مقدر کرده ولی اینکه بخواهی بخاطر آینده ی خودت با خوخواهی خواست خدا رو زیر پا بزاری و بچه ات رو سقط کنی توی مرام مسلک من نبوده و نیست . کسی که از شوهرش طلاق بگیره یا که از خونه ی شوهرش فرار کنه یا که بی خیال طفل خودش بشه یا که سقط کنه یا که چشم و گوشش بجنبه و یا حتی چشم روشنی کنه و بی حیا باشه زیر سقف من جا نداره . حالا اگه شنوفتی راه بیفت بیوفت بریم دیر شد الان اذان میزنه و نمازم دیر میشه .سپس زیر لب زمزمه کرد و گفت ؛ نماز مث لیمو هست . اگه به موقع باشه شیرینه مثل نبات ولی امان از وقتی که کمی دیر بشه چنان ترش و تلخ میشه که ادم ازش هیچ لذتی نمیبره . بیوه سرجایش ایستاد و خانم اقا که چند قدم از او جلوتر رفته بود لحظه ای مکث کرد ولی پشتش را نگاه نکرد در عوض نگاهی به زمین و سایه ی کشیده ی او انداخت و دریافت که او نخواهد امد پس با کمر خمیده و چادری به کمرش پیچیده دست به عصا لنگ لنگان سمت مسجد رفت
دخترک با بغض پرسید ؛ اخه چطوری بزرگش کنم؟ من نه پول دارم نه شوهر نه پشت نه تکیه گاه نه کار نه درآمد هیچکی رو ندارم
خانماقا بازگشت و با سریع ترین سرعتی که در توانش بود به پیش او رسید دخترک از شدت بغض و اضطراب میلرزید و خانم اقا طبق معمول و از سر عادت در چنین مواقعی چند ضربه ی ارام با عصایش به ساق پای او زد تا به نحوی تنبیه اش کرده باشد انگاه ارام و بی انکه شدتی داشته باشد دستش را بالا اورد و با پشت دست لرزانش به دهان او زد و با عصبانیت و لرزه ای در صدایش گفت ؛ خفه شو دخترک بی عقل و بی شعور هی ندارم ندارم ندارم تو خدا رو داری کوری ؟ نمیبینیش؟ از اون سر دنیا دست شوهرت رو گرفتی و چشم بسته اومدید شهر غریب الان اینجایی ما رو داری چون خدا فراموشت نکرده و ما رو سر راهت قرار داد خیال کردی الکی الکی سر از خونه ی من در اوردی ؟ هیچ قانونی نیست؟ نظم هستی هرکی هرکیس؟ خیال کردی بزِ باغه؟ (یعنی دنیا بی صاحب نیست) بیا بگیر اینا رو واسه بچه ات گرفته بودیم چون نمیدونستیم پسره یا دختره قرار شده بود من پسرونه ببافم و انگور دخترانه چون اگه لیاقت میداشتی و بدنیاش می اوردی به شب چله میخوردی و سیاهه سرد زمستون بود و لباس میخواست طفل معصوم حالا که عرضه ی مادر شدن نداری پس این کامواها و میل ها هم واسه خودت بنداز دور
خانم اقا اینها را گفت و رفت
سرشبی بود و داخل خانه انگور مدام شعر های بی سر و ته میخواند و خانم اقا میگفت ؛ هیسسسس. زبون به دهن بگیر میخوام ببینم درب حیاط صدا میخوره یا نه؟! .
انگور هم طبق همیشه از همه چیز بیخبر و سرخوش پرسید ؛ واااا مگه واز گذاشنیش؟ خب هاسا میرم میبندمش.
خانماقا ؛ انگور پس کی میخوای حرف زدن رو یاد بگیری ، واز؟ باز" باید بگی 'باز' نه اینکه 'واز' بعدشم درب رو خودم باز گذاشتم تا اگه این بیوه ی غریب برگشت صداش رو بشنوم و خیالم راحت بشه که اومده تا بعد برم بخوابم
انگور ؛ واااا یعنی چی شده؟ نکنه یهویی سرزده برگرده بیاد خونه
خانماقا : وااا خول شدی انگور؟ چی میگی ؟ مگه میشه دخترک بیچاره نیاد خونه . ماجرا چیه؟ چی دست گلی اب دادی باز ؟ چرا از اول شب تا الان ده بار پرسیدی که میادش؟ نکنه بیادش؟!
موضوع چیه؟
انگور کمی این دستو ان دست کرد و گفت ؛ والا من نوک مدادم شکست و خب خودت داری میبینی که از سرشبی مشغول بافتن کاموا واسه بچه اش هستم مگه چند تا دست دارم؟ نه اینکه خیال کنی مشق هام رو ننوشته باشمااا نه! فرصت نکردم ولی واقعا مدادم نوک نداشت و از طرفی هم . خب چطور بگم اخه . والا به من بگو صد تا رخت و لباس رو بشور با کمال میل میشورم بگو اب حوض خالی کن میکنم بگو حیاط خونه و کوچه رو اب جارو بکن میکنم ولی بخدا برام سخته مشق بنویسم نمیتونم . اونم یک خط دو خط که نه!. بلکه دو صفحه از حرف 'الف' دو صفحه هم 'دال' و 'ب' هم که یک صفحه
به من گفت شب میام بهت : کیتبه میگم والا من تا حالا کسی بهم نگفته بالای چشم تو ابرو حالا این دیکبه چی هست خدا عالمه . خداکنه هرچی هست خطرناک نباشه
خانم اقا : کیتبه ؟ کیتبه چیه؟
انگور : چه میدونم والا . از پری پرسیدم چی هست بهم جواب داد یک نوع امتحان کبچی هست .
خانم اقا تلخندی زد و گفت : منظورت از کبچی ، کتبی بود ؟ لابد دیکته رو میگی کیتبه
انگور ؛ هاااا آباریکلا. درست گفتی همینی که گفتی بود
خانم اقا: خب تو حالا چرا رفتی یکوری روی تاقچه ی پنجره نشستئ ؟ بیا اینجا زیر نور این روشنایی و کاموات رو بباف تا یه وقت اشنباهی رد ندی .
انگور ؛ هاااا؟ چی شده؟. نه قربانت برم همینجا راحتم . اینجا نشستم تا اگر یه وقتی دیدم داره میاد این سمتی ته باغ سریع ببینمش و برم خودمو بزنم به خواب چون . هیچی اصلا
خانم اقا ؛ اخه تو چرا اینقدر تنبلی انگور مشق نوشتن هم کاری داره که ازش تفره میری ؟
انگور : این حرفا رو ولش کن بگو ببینم پس کاموا و میل کاموا های خودت چی شد چرا وقتی تنهات گذاشتم و تو اومدی مسجد نماز بخونی دیگه ساک کاموا و میل کامواها همراه نبودن؟ لابد دادی پری برات نگه داره و یادت رفت ازش پس بگیری . درست میگم . خدا کنه پری بر نگرده . واستا ببینم. آگه اون رفته سقط کنه پس من واسه کی دارم لباس بچگونه میبافم ؟. هااا.
خانم اقا با تلخی جواب داد ؛ لفض منفی نده . سرت به کار خودت باشه .
انگور ؛ مگه پری نمیخواست بره سقط کنه؟ فکر کنم شب نگهش دارن فردا ّبرگرده البت واسه من توفیقی نداره چون هم تمام سرخط های حروفی که نمونه نوشته بود رو تا خط خوش خط نوشتم . حتی اگه دیکته هم بخواد بگه میتونه بگه چون الان دیگه سواد دارم ولی تا حدودی . مثلا آب و بابا رو بلدم . حتی 'داد ' هم بلدم . من واسه همین تا گفتش میخوام برم سقط کنم بهش گفتم خب برو مزاحمت نمیشیم . اخه قرار بود امشب دیکته بگه و من استرس دارم بخدااا اابته صبح چند تا سوال ازش پرسیدم سر ایوان و بعد از اینکه حرف 'د' رو یاد داد ولی نمیدونم چرا بدش اومد و چپ چپ نگاهم کرد اینگار نه انگار که من چهل سالمه و اون هجده سال برام پشت چشم تیز کرد و چشم غره زد . گفتم بهش ؛ آاو مره لوچان میزنی کولکاپیس؟
ولی نمیفهمم چرا جای اینکه از حرفم تلخ کنه یهو نیشش باز شد و خوشش اومد اخرشم ناچار شدم بهش ترجمه یاد بدم اخه حتی بلد نبود 'کولکاپیس' چیه. فکرشو کن معلوم نیست توی این مدرسه ها پس چی به اینا یاد دادن که با هجده سال سن هنوز نمیدونه کولکاپیس چیه. حتی ایشکیپیتا رو هم تا حالا نشنیده بود
بهم پرسید معنی فارسی ' کولکاپیس' و 'ایشکیپیتا' چیه ؟ ولی خب من گفتم بلد نیستم
صدای بسته شدن درب حیاط که امد انگور هول شد با عجله و سراسیمگی رفت سمت رخت خوابش که کنار تخت خانم اقا پهن شده بود و یواشکی گفت ؛ نگی من بیدارماااا اگه پرسید بگو مریض بود و خوابید بگو اصلا سرش درد میکرد و مدادش هم نوک نداشت و دفترشم برگ نداشت و نتونست مشق هاش رو بنویسه و فردا شب املا دیکته بگه امشب تعطیله . یعنی نه منظورم این هست که بگو انگور خیلی خوابش عمیقه و بیدار هم نمیتونه بشه . اگه میخواد مشق هام رو ببینه فردا شب بهتر تره . چون امشب اول ماه صفره و خوبیت نداره نمره ام صفر بشه. واسه فردا بهتر تره .
پری میاید و ارام ساک کاموا و میل هایش را بروی ایوان خانه میگذارد و سمت اتاق کوچک خود در جلوی باغ باز میگردد . خانماقا نیز از دیدن این صحنه در پشت پنجره لبخندی از سر رضایت بر چهره اَ ش مینشیند
داستان کوتاه ادبی
داستان وحشتناک پرونده های مجهول
داستان کوتاه اینترنتی بانوعسلویه در آتش
داستان رمان پی دی اف
داستان صوتی رایگان
پی دی اف رمان . آموزش نویسندگی . داستان کوتاه
داستان کوتاه ادبی از شین براری
,رو ,، ,ی ,؛ ,هم ,خانم اقا ,بود و ,و گفت , ,گفت ؛ ,سواد خوندن نوشتن
درباره این سایت